Hier ben ik weer...het was een hele lange tijd stil op de blog, maar niet in m'n leven :-) Hierdoor ook weinig tijd gevonden om aan m'n blog te werken, mijn excuses hiervoor.
Ik zal eventjes jullie weer wat up to date houden met verschillende berichtjes die te maken hebben met de gebeurtenissen in het voorbije jaar ;-)
Maar met dit berichtje...wil ik eventjes stil staan bij het feit dat ik, 3 jaar geleden, op dit moment zat te wachten in mijn ziekenhuiskamer om geopereerd te worden voor een CI.
Toen zat ik met heel wat vragen, hoe zou het zijn om te horen met een CI? Zal mijn zelfbeeld anders zijn? Zal mijn leven positief veranderen? Zal het wel helpen bij mij...
3 jaar verder nu, kan ik echt antwoorden op deze vragen.
Hoe zou het zijn om te horen met een CI?
Het is zoals ik nu terug keer naar de leeftijd van 6 jaar en alles nog goed kon horen...
Voor mij klinkt het natuurlijk....maar het is en blijft voor mij belangrijk dat ik aan beide oren iets hoor, dus ook al draag ik een hoorapparaat aan mijn rechteroor en hoor ik hier amper iets mee, toch moet ik het gevoel hebben dat ik in "stereo" kan horen.
Zal mijn zelfbeeld anders zijn?
Zeker...het heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf kan aanvaarden als doof persoon.
Raar maar waar....pas sinds ik mijn CI heb, heb ik aanvaard dat ik doof ben. Jarenlang heb ik afgezien doordat ik steeds minder kon volgen. Mijn handicap werd eerder als negatief ervaren, nu met mijn CI (ja een hulpmiddel!), kan ik hier veel beter mee om.
Jarenlang stond ik onder druk om zo 'normaal' mogelijk mee te kunnen, dit is natuurlijk nadelig voor je eigen aanvaardingsproces want je blijft immers maar proberen en toch zijn er teleurstellingen...Waar je zelf niets aan kan doen.
Ik ga dus ook mezelf niet meer voorliegen en zeggen dat ik "slechthorend" ben, want het is niet zo. Ik ben doof :-) Een trotse dove.
Het toffe vooral is, dat ik zelf kan kiezen nu wanneer ik graag goed wil horen (niet horend!) en wanneer ik doof wil zijn.
Vroeger was dit niet zo...dan was er maar een optie: niet horen.
Maar niet alleen mijn CI heeft ervoor gezorgd dat mijn, ook mijn eigen werk met dove en slechthorende kinderen. Daar zie ik dat mijn handicap een groot voordeel heeft voor hen...en dit wil ik nu ook graag meegeven met hen! Dat doof zijn of slechthorend zijn goed is,...Dat er ook voordelen aan zijn verbonden nl. deel uitmaken van een hechte gemeenschap en de rijke taal nl. Vlaamse Gebarentaal.
Zal het mijn leven positief veranderen?
Ja, de dingen die ik vroeger niet zo vanzelfsprekend vond zijn zeker en vast veranderd.
Vroeger maakte ik me op stage altijd zo zorgen...Ik hoopte altijd dat ik de kinderen goed zou kunnen verstaan...
Nu hoop ik eerder dat de kinderen rustig zijn vandaag xD
Vergaderingen bijwonen zijn voor mij nu veel minder stressvoller...ik heb me erbij neergelegd dat ik niet alles altijd ga kunnen volgen, maar dat het al VEEL beter is of vroeger...waar het gewoon onmogelijk is.
Mijn studies zijn veel vlotter gegaan in het laatste jaar....en dit is het enige waar ik spijt van heb, had ik maar vroeger gekozen voor de CI. Dan had ik meer tijd voor mezelf tijdens m'n studies i.p.v. alles op zelfstudie te doen.
Zal het wel helpen bij mij?
Het heeft me zeker geholpen en helpt nog altijd. Elke dag ben ik blij dat ik de CI heb, maar de gewoontevorming begint te komen bij mij nl. ik weet niet meer hoe het vroeger echt was...
Gelukkig heb ik nog de platte batterij-momenten die m'n voeten op de grond houden en weet ik weer snel hoe het was vroeger :-p
En dagen zoals vandaag...Waarbij je even stil staat op een speciale dag, de verjaardag van mijn CI.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten